Een moeilijke week
Door: Nerys
Blijf op de hoogte en volg Nerys
05 Februari 2015 | Verenigde Staten, Cleveland
Hallo allemaal!
Weer een week voorbij en dus tijd voor mijn updateje!
Van de ruim 21 weken die ik hier nu ben, is dit veruit de moeilijkste. Deze week zat vol met moeilijke momenten en het was zeker niet altijd leuk. Ik zal maar gewoon allemaal vertellen wat er gebeurd is.
Na de laatste keer dat ik mijn blogje had geschreven, had ik een afspraak met een meneer van AFS, omdat het voor mijn gastmoeder soms niet erg makkelijk is om voor twee mensen te moeten zorgen. We bespraken alle opties en kwamen eruit dat de beste optie voor ons allebei zou zijn als ik een ander gastgezin zou zoeken, om zo meer opties te kunnen hebben voor leuke dingen met mijn gastfamilie te ondernemen en voor mijn gastmoeder zal het dan ook allemaal weer wat makkelijker zijn. We kunnen gewoon nog contact houden, dus dat is een leuk voordeel.
Ik vind het aan een kant jammer om te moeten verhuizen, aan de andere kant weet ik dat het beter zak zijn.
Daarna had ik de generale repetitie van de one-acts. Ik vergat m'n tekst, was super zenuwachtig en alles ging verkeerd wat maar verkeerd kon gaan. Gelukkig is het waar dat een slechte generale uitloopt in een geweldige uitvoering, want op de vrijdag én op de zaterdag avond voorstellingen ging het helemaal prima!! Het was zo leuk, we hadden een redelijk publiek, en het was gewoon in de kantine, waar ze een "restaurant" sfeer hadden gemaakt! Ook hadden we een heleboel leuke dingen met de cast zoals samen klaarmaken voor het toneel en ontspanningsbewegingen maken, superleuk!
Ook na de avonden hadden we hele leuke dingen, zo ging ik met Ethan, een jongen die bij mij in de straat woont en dezelfde bus heeft, Celina, zijn vriendinnetje en een vriendin van mij, en nog een vriendin van Celina naar Krispy Kreme, een donutwinkel. "De lichten waren aan" wat feitelijk betekent dat omdat er net verse donuts zijn, ze gratis warme donuts weggeven! We hadden allemaal een donut, en je kon zelfs zien hoe ze gemaakt werden door een glazen wand! Ook hadden we van die papieren hoedjes gekregen, het was erg gezellig.
Op de vrijdag avond gingen we na de show naar Perkins, een restaurant, om wat te eten! Ik had een ijsje met een koekje eronder, het was verrukkelijk! En de laatste dag (zaterdag) hadden we een feestje bij Ethans huis, waar we leuke spelletjes speelden en met een laar meisjes jurken voor prom gingen passen!
Op zondag ging ik skypen met mijn ouders, en ze hadden heel verdrietig nieuws; het ging helemaal niet goed met Josefientje. Ze vertelden dat de dierenarts maandag zou komen om haar in te laten slapen. Dit was heel meilijk voor me, vooral omdat ik jonger ben dan Josefien en nooit zonder haar ben geweest, ook omdat ik er niet echt bij kon zijn om afscheid te nemen. Gelukkig was ze al heel oud, en heb ik van te voren al afscheid van haar genomen, al ik het natuurlijk niet hetzelfde.
Geluk bij een ongeluk had ik de volgende dag een sneeuwdag (anders was ik ook niet naar school gegaan) en kon ik met thuis skypen, om er toch bij te zijn. Ik ben blij dat de technologie de kans geeft om zo toch er een beetje bij te zijn. Nadat de dierenarts weg was en ik weer helemaal in Amerika was, ging ik naar Marta's huis toe.
We gingen zwemmen met z'n drieën (Molly was er ook bij) en daarna gingen we weer naar Lemonberry voor frozen Yoghurt (wat een beetje een sneeuwdag traditie aan het worden is). S avonds vertelde Ann, de gastmoeder van Marta, dat ze mij voor een periode in huis willen nemen, totdat er een nieuwe definitief gezin voor me is gevonden. Hier ben ik heel blij en dankbaar voor! Van het weekend zal ik overgaan, dus ik ben al druk aan het inpakken.
En dat was mijn week zo ongeveer al, en het was een zeer turbulente week. Ik ben heel blij dat ik hier (en in Nederland) zoveel mensen om me heen heb die om me geven en er voor me willen zijn, het helpt me enorm! Dikke kus van mij!
Weer een week voorbij en dus tijd voor mijn updateje!
Van de ruim 21 weken die ik hier nu ben, is dit veruit de moeilijkste. Deze week zat vol met moeilijke momenten en het was zeker niet altijd leuk. Ik zal maar gewoon allemaal vertellen wat er gebeurd is.
Na de laatste keer dat ik mijn blogje had geschreven, had ik een afspraak met een meneer van AFS, omdat het voor mijn gastmoeder soms niet erg makkelijk is om voor twee mensen te moeten zorgen. We bespraken alle opties en kwamen eruit dat de beste optie voor ons allebei zou zijn als ik een ander gastgezin zou zoeken, om zo meer opties te kunnen hebben voor leuke dingen met mijn gastfamilie te ondernemen en voor mijn gastmoeder zal het dan ook allemaal weer wat makkelijker zijn. We kunnen gewoon nog contact houden, dus dat is een leuk voordeel.
Ik vind het aan een kant jammer om te moeten verhuizen, aan de andere kant weet ik dat het beter zak zijn.
Daarna had ik de generale repetitie van de one-acts. Ik vergat m'n tekst, was super zenuwachtig en alles ging verkeerd wat maar verkeerd kon gaan. Gelukkig is het waar dat een slechte generale uitloopt in een geweldige uitvoering, want op de vrijdag én op de zaterdag avond voorstellingen ging het helemaal prima!! Het was zo leuk, we hadden een redelijk publiek, en het was gewoon in de kantine, waar ze een "restaurant" sfeer hadden gemaakt! Ook hadden we een heleboel leuke dingen met de cast zoals samen klaarmaken voor het toneel en ontspanningsbewegingen maken, superleuk!
Ook na de avonden hadden we hele leuke dingen, zo ging ik met Ethan, een jongen die bij mij in de straat woont en dezelfde bus heeft, Celina, zijn vriendinnetje en een vriendin van mij, en nog een vriendin van Celina naar Krispy Kreme, een donutwinkel. "De lichten waren aan" wat feitelijk betekent dat omdat er net verse donuts zijn, ze gratis warme donuts weggeven! We hadden allemaal een donut, en je kon zelfs zien hoe ze gemaakt werden door een glazen wand! Ook hadden we van die papieren hoedjes gekregen, het was erg gezellig.
Op de vrijdag avond gingen we na de show naar Perkins, een restaurant, om wat te eten! Ik had een ijsje met een koekje eronder, het was verrukkelijk! En de laatste dag (zaterdag) hadden we een feestje bij Ethans huis, waar we leuke spelletjes speelden en met een laar meisjes jurken voor prom gingen passen!
Op zondag ging ik skypen met mijn ouders, en ze hadden heel verdrietig nieuws; het ging helemaal niet goed met Josefientje. Ze vertelden dat de dierenarts maandag zou komen om haar in te laten slapen. Dit was heel meilijk voor me, vooral omdat ik jonger ben dan Josefien en nooit zonder haar ben geweest, ook omdat ik er niet echt bij kon zijn om afscheid te nemen. Gelukkig was ze al heel oud, en heb ik van te voren al afscheid van haar genomen, al ik het natuurlijk niet hetzelfde.
Geluk bij een ongeluk had ik de volgende dag een sneeuwdag (anders was ik ook niet naar school gegaan) en kon ik met thuis skypen, om er toch bij te zijn. Ik ben blij dat de technologie de kans geeft om zo toch er een beetje bij te zijn. Nadat de dierenarts weg was en ik weer helemaal in Amerika was, ging ik naar Marta's huis toe.
We gingen zwemmen met z'n drieën (Molly was er ook bij) en daarna gingen we weer naar Lemonberry voor frozen Yoghurt (wat een beetje een sneeuwdag traditie aan het worden is). S avonds vertelde Ann, de gastmoeder van Marta, dat ze mij voor een periode in huis willen nemen, totdat er een nieuwe definitief gezin voor me is gevonden. Hier ben ik heel blij en dankbaar voor! Van het weekend zal ik overgaan, dus ik ben al druk aan het inpakken.
En dat was mijn week zo ongeveer al, en het was een zeer turbulente week. Ik ben heel blij dat ik hier (en in Nederland) zoveel mensen om me heen heb die om me geven en er voor me willen zijn, het helpt me enorm! Dikke kus van mij!
-
05 Februari 2015 - 07:37
Ellen:
Lief, wat heb jij in een achtbaan gezeten! Het is gewoon erg goed en fijn dat er nu dingen gaan veranderen! Ik hoop met jou dat je snel naar een fijn nieuw plekje mag verhuizen. Ondertussen natuurlijk echt superlief dat je bij de gastfamilie van Martha mag logeren!
En tussendoor nog even stralen tijdens de one acts! Knap gedaan hoor. Zeker een donut waard!
Hier is het stil in huis, en buiten is het echt een Nederlandse prut winter. Dinsdag zou ik met de auto naar Annemarie voor haar verjaardag. Ik ben niet gegaan omdat het zo glad was op de wegen.
Dank voor je mooie verslag weer, volgende week is vast weer beter!
Dikke kus en knuffel, mama -
05 Februari 2015 - 08:39
Esmee:
Wat een mooi verslagje weer lief!
Wat fijn dat je one act zo goed ging! Wil je blijven oefenen zodat Aalst je thuis bent je hem nog een keer wilt doen??? Hahaha
Het is zooooo fijn dat je naar Martha haar gastfamilie kan! Ik ben super blij voor je!
Ik vind het nog steeds een heel gek idee dat Josefientje er niet meer is. Dinsdag was ik nog in Dieren en iedere keer weer mis je dan het getikkel van haar nageltjes over de vloer en haar pootje tegen je been op de bank! Het zal nog wel een poosje wennen zijn.
Hele dikke kus! Love you!! -
05 Februari 2015 - 09:32
Conny:
Hoi Nerys,
Ja afscheid nemen is altijd erg moeilijk! Kan me voorstellen dat het super moeilijk is als je zo ver weg bent!
Fijn dat je voorlopig naar een vertrouwd adres gaat! Succes!
Groetjes Conny -
06 Februari 2015 - 19:50
Henk:
dikke kus en knuffel princesje
xxxx papa -
07 Februari 2015 - 17:54
Oma Zwetsloot:
Lieve Nerys,
Weer een mooi verslag van jou gelezen met een heleboel nieuws. Niet altijd even fijn maar, alles zal goed komen. Fijn dat je nu voorlopig bij Martha en haar gastouders bent, dan kun je vooruit kijken en met Martha kun je heel goed opschieten, dus dat ik ook fijn. Ik lees je blogs altijd met veel plezier, heb ik het gevoel dat ik goed op de hoogte blijf, dank daarvoor! Heel veel liefs van Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
